ArtiCon ynskir øllum ein góðan altjóða kvinnudag

Seinastu árini eru nógv fleiri kvinnur komnar í byggivinnuna, og tær trívast. ArtiCon hevur í longri tíð sett bæði kvinnur og menn í øll størv. Í dag eru bæði kyn umboðað á øllum økjum millum ófaklærd, faklærd, innan hægri útbúgvingar og í leiðslustørvum í felagnum.

Hetta hevur havt stóran týdning fyri bæði framleiðslu og trivnað. Leingi hava mest sum bara menn arbeitt í byggivinnuni, men seinastu árini eru fleiri kvinnur komnar afturat, og hetta er við til at betra um góðsku og trivnað.

Um 10% eru nú kvinnur í ArtiCon, og ynskið er, at tær skulu gerast nógv fleiri komandi árini. Hetta styrkir um fjøbroytnið og harvið um møguleikan fyri betri loysnum.

Nakrar av kvinnunum í ArtiCon seta orð á upplivilsið av yrkisleið síni í byggivinnuni.

"Áðrenn eg kom í starv hjá ArtiCon, kundi eg stúra eitt sindur fyri, hvussu tað fór at verða at vera kvinna í byggivinnuni, meg eg kann ikki siga, at eg havi upplivað nakra forðing. Tú skalt kanska prógva eitt sindur meira enn mannfólkini onkuntíð, men so hvørt sum vit verða fleiri kvinnur í vinnuni, so verður tað meira natúrligt hjá fólki at síggja, at kvinnurnar eisini duga sítt."

“Eg trívist ordiliga væl, og mær dámar, at fokus er ikki á kyn, men á uppgávur, trivnað og gott samstarv. Tað kennist frítt at vera til arbeiðis, og hvør dagur hevur ymiskar avbjóðingar, og tað dámar mær ordiliga væl.”

"Tað er undranarvert, at kvinnur velja byggivinnnuna frá, tá tær hugsa um at velja sær starv. Tað finnast hópin av spennandi møguleikum, bæði hvat viðvíkir arbeiði og útbúgving.”

“Tað er mennandi og spennandi at starvast í einum stórum toymi, har tað ikki verður bólkað eftir aldri og kyni, men har øll eru á jøvnum føti og hava eitt felags mál. Tú kennir teg aldrin einsamalla og kemur í samband við nógv ymisk fólk. Starvsfelagar eru hjálpsamir, tá ið á stendur, og tað er eisini ein gleði við sjálv at sleppa at bjóða inn við hugskotum. Alt í alt eitt spennandi umhvørvi, har ein verður vird og hoyrd.”

"Byggivinnan er akkurát nakað fyri meg. Tað er stuttligt at vera til arbeiðis og at síggja broytingar í tí, sum man ger hvønn dag. Eg trívist væl ímillum arbeiðsfólkið, men eg haldi apsalutt, at vit mangla fleiri kvinnur í byggivinnuni. Tað hevði verið deiligt, um fleiri komu at arbeiða við maskinum og bygging.”